Haar eerste verjaardag

Het aloude gezegde luidt ‘wie goed doet, goed ontmoet’. Wij besloten om hier serieus werk van te maken. Wij kennen namelijk iemand die nog nooit in haar leven haar verjaardag heeft kunnen vieren. Wij gaan er persoonlijk voor zorgen dat dit eindelijk een keer gaat gebeuren, want dat verdient ze!

Het gebrek aan vieren is trouwens niet zozeer vanwege geldgebrek, geloofsovertuiging of een notoire hekel aan feestvieren. Nee, puur vanwege het feit dat ze nog nooit in haar leven jarig was geweest. Maar daar kwam verandering in. Want na ongeveer 12 maanden, 4 kwartalen, 52 weken, 365 dagen, 8760 uur, 525.600 minuten en 31.536.000 seconden word De Dame één jaar oud.

Eerste verjaardag Evi gedicht- jarig voor de eerste keer

Verjaardag is feest

Haar eigen kennis van tijdsaanduiding en kalenders laat te wensen over dus zelf had ze geen flauw benul van dit heuglijke feit. Maar de eerste verjaardag van De Dame betekent ook de afsluiting van ons eerste jaar als ouders. Een jaar aanrommelen met de beste bedoelingen, uitproberen hoe alles werkt, heel hard lachen en huilen maar bovenal enorm genieten van onze kleine meid. En dat mag gevierd worden. Sterker nog, dat moet gevierd worden. Uiteraard keurig verpakt als kinderverjaardag.

Verjaardag voorbereidingen

De avond voor ons grote feest, ik bedoel haar grote feest, hangen we de Nijntje slingers aan het plafond. We blazen de ballonnen op en door ons enthousiasme blazen we daarna weer nieuwe ballonnen op. Met uiterste precieze installeer ik vervolgens de rookmachine, de in alle haast op AliExpress bestelde telefoonbediende lasershow en zet ik de confettikanonnen op scherp. Wij zijn er klaar voor.

Ook de enorme taart staat te shinen in de koelkast. Of beter gezegd taarten. Een grote taart voor de visite en een kleine versie voor De Dame zelf. Dit schijnt een meptaartje te heten en daarmee zou de feestdag worden geopend.

Nijntje taart voor De Dame haar eerste verjaardag van Bakkerij Geertsema in Muntendam

Moe van het versieren en de voorpret gingen we op tijd slapen. De volgende ochtend werd ik om 6.30 wakker. Na een paar keer blazen op mijn rolfluitje werd ook mijn vrouw wakker. Het duurde niet lang of ook het feestnummer zelf ontwaakte. En dat betekende maar één ding, het is tijd voor taartontbijt!

Tijd voor taart

Een klein taartje speciaal voor de kleine heet dus een meptaartje. Het idee is dat De Dame in haar jeugdig enthousiasme de taart aanvalt en de inhoud vakkundig in een dekkende laag door de keuken verspreidt. Online had ik al gelezen dat ik me niet druk moet maken over de overdaad aan suiker, een kind eet toch niet veel van de taart. Hierbij was ik even vergeten dat De Dame natuurlijk genetisch belast is met de eetlust van een slootgraver.

Het meptaartje werd vakkundig voor haar neus neergezet. Gewapend met vlaggetje en feesthoed volgde een lang zal ze leven en 3 hoerratjes en toen was het etenstijd. Met een pincetgreep pakte de dame met de vaste hand van een chirurg een mini-marshmallow van de taart en stopte deze in haar mond. Er werd 15 keer gekauwd en de mini-marshmallow verdween naar waar die hoort. Daarna een klein likje slagroom maar toen overwon de drang naar suiker. De Dame pakte de taart met twee handen vast en begon zich een weg door de chocolade buitenkant te eten. Eenmaal aangekomen bij de laag mokka versnelde ze het tempo om pas twee lagen later te stoppen bij de aardbeien. Met een diepe zucht en een gezicht vol taart laat ze zich achterover zakken in haar kinderstoel. Wat een mooi begin van een hopelijk schitterende dag.

Maar dan ineens verscherpt haar blik. Ze kijkt in het rond en ik zie de gedachten door haar hoofd flitsen. Ineens pakt ze met een vliegensvlugge handbeweging een stukje taart en smijt deze door de keuken.

Was ze het toch bijna vergeten.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *