Maar ineens is daar een andere aap. Een veel kleinere aap. Laten we hem voor het gemak Lev noemen. Lev, met een schattige glimlach en te lieve kleine teentjes. Maar schijn bedriegt. Het duurt niet lang of deze nieuwe verschijning begint de aandacht te claimen van het vrouwtje in huis. Rolf begint zichtbaar jaloers te worden en begint na te denken over wat hij kan doen om zijn status van alfa-mannetje op zijn apenrots te behouden.
Uiteindelijk begint het stemmetje te schreeuwen. PAPA, PAPA, PAPA… Terwijl ik de ergste slaap uit mijn hoofd schud, loop ik naar het kamertje van De Dame. Voorzichtig duw ik de deur open en ik zie het blijste koppie ooit. Met een vinger in de lucht geheven zegt ze ‘papa, donker!’. Met deze messcherpe analyse is de dag officieel begonnen. Dan rijst de grote vraag ‘wat gaan we doen vandaag?’. We gaan naar Ballorig.
Met een soepele handbeweging haal ik de Linda uit de kast en geef deze aan De Dame. Tot mijn grote verbazing volgt geen directe blik van afkeur. In tegendeel, ze begint druk te bladeren. Gevangen in mijn eigen trotsmoment loop ik glimlachend door de woonkamer. Ineens hoor ik De Dame ‘papa’ roepen en hoor ik kleine voetjes mijn kant op stormen. Vol trots houdt ze de Linda omhoog en roept aanhoudend ‘Papa’. Nieuwsgierig volg ik haar vinger om te zien wie ze aanwijst. Is het Rico Verhoeven? Of desnoods Arie Boomsma?