Het leven van een vader
En toen was het de tweede zondagochtend van mei. De eerste Moederdag. We zaten samen aan het ontbijt en ik haalde de mamasverrassingsdoos te voorschijn. Bij ieder cadeautje werd moeders glimlach groter. En dan als uitsmijter het rolletje papier met een strikje eromheen. Het meesterwerk werd uitgerold, liefdevol bekeken en meteen opgehangen.
Clichés zijn irritant maar ze worden vaak gebruikt omdat ze waar zijn. En ja, dat is ook een cliché en dus waar. “Dat wordt de komende maanden niet meer doorslapen! Je leven wordt nooit meer hetzelfde! Geniet maar van je vrije tijd!” Zodra je aankondigt dat je er mede verantwoordelijk voor bent dat er binnenkort een nieuw minimensje op aarde komt, komen de clichés op je af.
En dan slaat mij ineens de schrik nog harder om het hart. De Dame! Het is inmiddels 06:15 en ik heb helemaal niets gehoord vannacht! Inmiddels overheerst lichte paniek terwijl ik wanhopig naar de babyfoon zoek. Mijn bibberende hand pakt het apparaat op en brengt hem richting mijn gezicht. Op het beeld zie ik De Dame liggen. Stil.
Persoonlijk ben ik niet van het meteen opruimen van dingen. Het bijna lege bordje pap met de lepel er nog in bleef dan ook de hele nacht op tafel staan. De volgende ochtend loop ik de kamer binnen terwijl ik de laatste restjes slaap nog uit mijn ogen veeg en zie ik de chaos op tafel. Dat wordt dus eerst opruimen en dan pas koffie.
Hier begint het ritueel. Met een beetje stoom verwarm ik mijn kopje voor, intussen maal ik de boontjes van Klasbak (mijn favoriete koffiezaak). De gemalen koffie doe ik de koffiehouder en met een gevoelige maar tegelijk stevige beweging stamp ik de koffie aan. Verliefd kijk ik over mijn schouder en zie de dame met een bewonderenswaardige souplesse haar ochtendgymnastiek oefeningen doen.
Met het rommelen van haar buik was officieel een nieuwe fase in het jonge leven van De Dame aangebroken. Enkel borstvoeding was niet meer genoeg maar er moest echt gegeten gaan worden. We duikelden de informatie van het consultatiebureau op en begonnen een mini studie diëtiek. Wij gaan de hapjes voor De Dame natuurlijk zelf maken. Biologisch, onbespoten en met liefde bereid.
5044 uren heeft het geduurd, ruim 210 dagen oftewel iets meer dan een half jaar. Maar het onvermijdelijke is gebeurd. Onze kleine dame is voor het eerst verkouden. De babyverkoudheid diagnose Het duurde even voordat ik hoogstpersoonlijk de diagnose had
Wij zijn groot voorstander van ouderwets houten babyspeelgoed. Oerdegelijk en het stimuleert de creativiteit van kinderen. Na een bezoekje aan de babywinkel, waar ze overigens geen baby’s verkopen, komen we thuis met een schitterende houten regenboog voor op haar kledingkast.
En dan ineens grote tranen. Liefhebben is loslaten maar dat blijkt niet voor iedereen even makkelijk. Het snikkende geluid vult inmiddels de hele ruimte wat voor mij het signaal is om nog één keer om te kijken. Liefhebben is loslaten maar dat blijkt niet voor iedereen even makkelijk.
De wereld door de ogen van een beginnend vader. Herkenbaar voor de mensen die reeds kinderen hebben en enorm goede voorbereiding voor de mensen die binnenkort ouders worden van hun eerste kindje.