Als vader heb ik enigszins de taak om De Dame een goede start van het leven te geven. Verschillende smaken ontdekken en gezond leren eten maken hier onderdeel van uit.
Verschillende smaken ontdekken gaat prima. Dat is alvast een halve missie die geslaagd is. Alle soorten ontbijt gaan moeiteloos naar binnen. Van boterhammen met hagelslag via havermoutpap met banaan en pindakaas naar Italiaanse bollen met een eitje, een plak parmaham en wat geraspte Parmezaanse kaas.
Voor de lunch geldt eigenlijk hetzelfde. En uitsmijter hapt ze zo weg en de eerste ronde tosti’s zijn al op voordat ik überhaupt kan beginnen met bakronde twee. Tussendoor wordt de kleine maag gevuld met alle soorten fruit. Bananen, appels, druiven en blauwe bessen. Geen probleem. De Dame schuift het zo naar binnen.
Einde van de middag dip
Tegen 16.00 begin ik mij echter zorgen te maken. De Dame doet een soort omgekeerde Ramadan en weigert te eten als de dag langzaam richting zonsondergang gaat. Vooral voor groente haalt ze letterlijk haar neus op. Met een ferme nee schuift ze steevast haar bord naar de andere kant van de tafel. Dit onder het mom van ‘Ik eet geen groente en ik wens het ook niet zien’.
Iedere keer doen wij onze best om een lekkere maaltijd op tafel te zetten maar iedere keer met hetzelfde resultaat. In het begin eet je zelf gewoon een dubbele portie en is er feitelijk niks aan de hand. Tot mijn BMI ineens hoger werd dan mijn leeftijd en ik om gezondheidsredenen niet langer kon functioneren als de wandelende kliko voor De Dame.
Dan moet je op internet zoeken en ga je actief aan de slag met gevonden tips. Dus terwijl wij als ouders braaf aan een warme maaltijd zitten, geven we De Dame een snackbordje zodat ze zelf kan kiezen wat ze eet.
Snackbordje als oplossing
Er liggen radijsjes, worteltjes, tomaatjes en plakjes komkommer op haar bord. De radijsje, worteltjes en plakjes komkommer worden meteen afgeschreven. De tomaatjes vindt ze wel interessant. De Dame prikt een paar keer met haar vork in zo’n rode rakker en snuift het opstijgende bouqet diep op. Dan brengt ze een tomaat naar haar mond en begint voorzichtig te kauwen.
Als een vinoloog die een Chateau Lafite Rothschild over zijn smaakpapillen laat dansen, gaat ze los op de tomaatjes. Vol spanning wachten wij op het eindoordeel. Dan volgt een knikje ter goedkeuring. De ene na de andere tomaat verdwijnt vervolgens in haar mond.
Stomme vragen bestaan wel
Ineens vraag ik mij af of een tomaat groente of fruit is. In mijn zoektocht naar antwoorden pak ik mijn telefoon en begin te Googelen. Het antwoord vind ik vrij snel. Enthousiast roep ik over tafel dat een tomaat toch echt groente is. Ik heb de woorden nog niet uitgesproken of ik zie de blik van De Dame verstarren. Ze begint te kokhalzen en de tomaten vinden hun weg weer omhoog.
Sommige vragen moet je onbeantwoord laten.
