Het voedingscentrum roept dat minder vlees eten beter is voor de gezondheid en het milieu. Ik quote maar even: ‘door vlees vaker te vervangen door peulvruchten en noten verlaag je het risico op verschillende ziekten. Minder vlees eten leidt tot minder uitstoot van broeikasgassen, waardoor het milieu minder wordt belast.’ We zijn de kwaadste niet en daarom besloten wij om eens een vegetarische lasagne te maken in plaats van onze klassieke lasagne bolognese. En al die extra groente is natuurlijk enorm goed voor De Dame en dat is al vanaf haar eerste hapjes een speerpunt.
Onderweg voor de vegetarische lasagne
Vol goede moed trek ik mijn jas en schoenen aan om richting de winkel te gaan. Omdat ik heerlijk in de milieubewuste vibe zit, laat ik de autosleutels aan het haakje hangen en gris mijn fietssleutel mee. Ik knoop mijn lege boodschappentas met de snelbinders op mijn bagagedrager om straks het onnodige gebruik van plastic tasjes tegen te gaan. De Dame snoer ik vast in haar fietsstoeltje en we zijn klaar om te gaan.
Met een soepele stuurbeweging draai ik de oprit af en voel meteen een straffe tegenwind mijn gezicht teisteren. Gelukkig kan ik enigszins schuilen achter De Dame die voor op het stuur zit. We zijn de straat nog niet uit of ik voel de eerste regendruppel op mijn neus vallen. Stilletjes vervloek ik de klimaatverandering of juist het uitblijven hiervan en trap stug verder. Er blijkt een verband te bestaan tussen het aantal keren dat ik de trappers ronddraai en de hardheid van de regen. Nog geen honderd meter verder zijn de hemelpoorten geopend en banen we ons een weg door de stortregen.
Geen Albert Heijn
Aan de rechterhand doemt langzaam de Albert Heijn op. Maar ik stuur langzaam naar links. We gaan vol overtuiging inkopen doen bij de natuurvoedingswinkel. Ik parkeer mijn fiets voor de deur naast een stel bakfietsen en stap naar binnen. Al snel hebben een paprika, courgette, spinazie en aubergine de weg naar mijn tas gevonden. De overige ingrediënten scharrel ik nog snel bij elkaar en we zijn klaar.
Wij rekenen af en stappen naar buiten en merken meteen dat de wind is gedraaid. Met volle tegenwind worstelen we onszelf weer naar huis. We stappen naar binnen, zetten de verwarming op 24 en komen tot de conclusie dat we dan net zo goed met de auto hadden kunnen gaan.
Koken en eten
Na veel snijden, raspen, roeren, kloppen, grillen en bakken staat er een uurtje later een heerlijke vegetarische lasagne op tafel. De vrouw des huizes is inmiddels ook vrij en komt binnenstappen. De heerlijke geur van de lasagne dringt haar neus binnen en we besluiten meteen aan tafel te gaan.
Drie lege borden, waaronder een klein en schattig Nijntje bord, worden snel gevuld met een mooi stuk vegetarische lasagne. Mijn vrouw en ik nemen de eerste hap. Een smaakexplosie in onze mond is het gevolg. De subtiele grillsmaak van de aubergine gecombineerd met de frisse spinazie en biologische kaas doet ons watertanden. Dan willen we De Dame de eerste hap geven.
Ze draait haar hoofd weg. Met de lepel volg ik haar hoofdbeweging en probeer toch een hap naar binnen te krijgen. De eerste hap is altijd een strijd maar vanaf hap 2 gaat het vaak beter. Na een aantal onnavolgbare bewegingen van beide kanten belandt een hap lasagne in de mond van De Dame. Dan volg een angstaanjagende blik vol afschuw en walging. De lasagne gaat er sneller weer uit dan dat het erin ging. Wat rest is pure woede. Woede dat wij het gore lef hadden haar groente te geven. En niet gewoon groente. Nee een bonte mix van groente. Al die moeite om iets lekkers en gezonds op tafelt te zetten, maar uiteindelijk belandt het grootste gedeelte van De Dame op de grond.
Het lasagne leermoment
Wij genieten wel in relatieve rust van de lasagne en daarna mag De Dame van tafel om nog even te spelen. Ineens spurt ze richting de keuken. Haar oog is gevallen op een restje lasagne die op de grond was gevallen. Sneller dan het licht trekt ze het stukje vegetarische lasagne los van de parketvloer en schuift het naar binnen. Hierbij heeft ze totaal geen respect voor de alom gerespecteerde 5 seconden regel. Haar ogen worden groot en ze geniet alsof ze het lekkerste ooit aan het eten is. Ze gaat direct op zoek naar nog meer lasagne resten.
Meteen pas ik het menu voor morgen aan. Het worden strooigoed sperziebonen.
Foto van de niet vegetarische lasagne door Karolina Kołodziejczak on Unsplash
Pingback: Een Tomaat Is Groente | Het Leven Van Een Vader