De flesjes gekolfde melk staan klaar in de koelkast en de met zorg uitgezochte kleertjes liggen gestreken te wachten op het aankleedkussen. Vandaag is het zover. Voor het eerst sinds de bevalling, die overigens maar matig was bevallen, moeten wij het enige uren stellen zonder het allerliefste meisje ter wereld. Na een uiterst precieze gastouder selectieprocedure hebben wij een gastouder gevonden en vandaag mocht onze kleine meid hier voor de eerste keer heen.
De voorbereiding op de gastouder
Het is inmiddels iets over 7.00. De kleine dame is nog druk bezig in babydroomland. Voorzichtig sluip ik naar haar toe en geef haar een kus op haar voorhoofd. Haar dichte ogen veranderen in kleine spleetjes. Het duurt maar een paar seconden of ik word met grote ogen aangekeken gevolgd door een hele grote glimlach. Er is tenminste één iemand die zin heeft in de eerste opvangdag.
We voeren ons ‘ochtend met een baby’ ritueel uit en even later is de kleine gevoed, aangekleed en zitten haar 3 haren keurig in model. We hijsen haar in haar berenpak, snoeren haar vast in de Maxi-Cosi en vertrekken richting de gastouder.
Aankomst bij de gastouder
Eenmaal aangekomen staat de gastouder al in de deuropening te wachten. Achter haar aan loop ik naar binnen met in mijn ene hand de Maxi-Cosi en in mijn andere hand een te schattig rugtasje van Nijntje.
Eenmaal binnen pak ik de kleine dame uit. Onze kleine dame wel te verstaan, niet de gastouder. Met enigszins knikkende knieën draag ik de verantwoordelijkheid over. Na een babbeltje over het weer en de onvermijdelijke coronacrisis draai ik mijn om, het is de hoogste tijd om richting mijn werk te vertrekken.
En dan ineens grote tranen. Liefhebben is loslaten maar dat blijkt niet voor iedereen even makkelijk. Het snikkende geluid vult inmiddels de hele ruimte wat voor mij het signaal is om nog één keer om te kijken. Onze kleine meid zit bij de gastouder op de arm en kijkt haar inmiddels glimlachend aan. Mijn aanwezigheid ontgaat haar volledig.
Weer aan het werk
Met natte ogen loop ik door naar buiten. Als ik eenmaal in de auto zit en begin te rijden weet ik dat mij maar één ding te doen staat. Ik sla meteen drie keer rechts en één keer links af. Even later heb ik mijn manager aan de lijn en maak duidelijk dat ik vandaag echt niet aan het werk kan. De rest van de dag bivakkeer in mijn auto op de oprit.
Puur voor het geval dat.
