Het is het begin van een mooie lentedag. De zon komt net boven de horizon en een zachte lentebries laat appelbloesem door de lucht zweven. Tevreden zit ik op de bank en laat mijn blik door de straat dwalen. Inmiddels komt er een zacht geluid uit de babyfoon. De Dame wordt langzaam wakker. De bodem van mijn koffieglas komt tevoorschijn en nadat de laatste slok cappuccino is verdwenen naar de plek waar die hoort, loop ik naar boven.
Piepend begin
Met een zacht piepend geluid gaat de deur van de slaapkamer van De Dame open. Dit is inmiddels de zoveelste keer dat ik er aan word herinnerd om WD40 in de scharnieren te spuiten, maar dit geheel terzijde. Dan loop ik verder richting het ledikant. Een glimlachende Dame kijkt me aan. Voorzichtig pak ik haar uit het bedje, schuif het gordijn open en laat De Dame de wereld op deze nieuwe dag bewonderen.
Ze zwaait uitbundig naar de ongetwijfeld nog slapende buurvrouw maar plots draait ze zich om en steekt haar vinger in de lucht. Haar mond gaat langzaam open en er klinkt op iets te luide toon ‘Kikker, Pip, Mini, Nijn’. Lichtelijk verbaasd kijk ik haar aan en ik weet meteen dat De Dame wellicht een kleine televisieverslaving heeft ontwikkeld. Dit moeten we meteen aanpakken!
Lezen is het nieuwe tv-kijken
Na kort overleg met mezelf heb ik besloten dat lezen de nieuwe vorm van tijdverdrijf wordt. Uiteraard begin je een literaire carrière niet met De ontdekking van de Hemel, dus ik had wat lichter leeswerk aangeschaft bestaande uit een Linda en een Vogue die als handig starterspakket werd aangeboden bij de plaatselijke supermarkt.
De Dame was goedgehumeurd. Als ze het zou kunnen, zou ze zeker fluitend door de woonkamer rennen. Dit is het juiste moment om haar te confronteren met het leeswerk. Met een soepele handbeweging haal ik de Linda uit de kast en overhandig deze aan De Dame. Tot mijn grote verbazing volgt geen directe blik van afkeur. In tegendeel, ze begint druk te bladeren.
Bianca
Gevangen in mijn eigen trotsmoment loop ik glimlachend door de woonkamer. Ineens hoor ik De Dame ‘papa’ roepen en hoor ik kleine voetjes mijn kant op stormen. Vol trots houdt ze de Linda omhoog en roept aanhoudend ‘Papa’. Nieuwsgierig volg ik haar vinger om te zien wie ze aanwijst. Is het Rico Verhoeven? Of desnoods Arie Boomsma? Nee, het is Bianca van 47. Met betraande ogen ga ik op zoek naar de afstandsbediening.
Het wordt gewoon weer Kikker en Nijntje.
