Enige tijd geleden verbaasde ik me over het gebrek aan fatsoenlijke baby verschoonruimtes op openbare locaties. Mijn verhaal mocht ik via RTV Noord vertellen op radio en TV. Veel reacties van herkenning volgden. Mijn beeld werd nogmaals bevestigd. Op teveel plekken is het verschonen een drama. En dan hebben we het nog niet over borstvoeding en kolven.
Meer dan eens heb ik gehoord dat Scandinavische landen het walhalla zijn om een kind op te voeden en dat het hier wel goed geregeld is. Het toeval wil dat we onze vakantie in Denemarken hadden gepland. Tijd voor een onderzoek naar de baby verschoonruimtes!
Het ‘Hoe-zit-het-met-verschonen-borstvoeding-en-kolven-op-openbare-plekken-in-Denemarken’ onderzoek
Het is inmiddels bijna half acht. De laatste slok Deense koffie glijdt door mijn keel naar binnen. Vandaag staat een tripje naar Aarhus op het programma. Na Kopenhagen is dit de grootste stad van Denemarken. Perfect voor een klein ‘hoe-zit-het-met-verschonen-borstvoeding-en-kolven-op-openbare-plekken-in-Denemarken’ onderzoek. Eventuele suggesties voor een pakkender naam zijn welkom.
We snoeren De Dame vast in haar autostoel en zetten koers richting Aarhus. Al snel vinden we een parkeerplek, hevelen De Dame over in haar buggy en wandelen samen richting het centrum. Het is een kleine wandeling en meteen valt iets op. Niemand heeft een buggy maar iedereen heeft wandelwagens die meer weg hebben van rijdende bedden. Inclusief enorme wielen en verstelbare matrassen. De eerste bevindingen worden genoteerd.
Aangekomen op de onderzoeklocatie
We besluiten het eerste warenhuis binnen te lopen. Hier treffen we uiteraard een bordje met wat we op welke verdieping kunnen vinden. Elke verdieping heeft één overeenkomst, de familiekamer. Deze term ken ik zelf ook maar dan uitsluitend voor gebruik in een uitvaartcentrum. Persoonlijk ben ik niet helemaal op de hoogte van de ontwikkelingen waaraan het assortiment van een warenhuis onderhavig is, maar actieve deelname aan de rouwbranche lijkt mij sterk. Tijd om een kijkje te nemen.
We gaan met de lift naar de 3e etage. We stappen uit en meteen hangt er een plaquette aan de muur. Familiekamer, linksaf. We volgen de pijlen en dan staan we ineens voor een grote witte deur. Een bordje verraad dat hierachter de familiekamer zit. Dit is het moment van de waarheid. Met trillende hand ga ik richting deurknop. Met ingehouden kracht duw ik deze naar benden en trek hem zachtjes naar me toe. Niks. Nog harder trek ik aan de deurknop. Wederom niks. Wat een enorme teleurstelling.
De grote familiekamer opening
Verward kijk ik naast me en mijn vrouw kijkt me hoofdschuddend aan. Een simpel woord rolt uit haar mond, duwen. Deze instructie volg ik beschaamd op en de deur gaat geruisloos open. Mijn ogen worden groot en mijn mond valt langzaam open.
Aan de rechterkant van de kamer staan 3 zitjes. De zitjes zijn van elkaar gescheiden door glazen wandjes van melkglas. Elk zitje bestaat uit een comfortabele schommelstoel en tafel. Aan de linkerkant staat een hoge tafel met een mix van kinderstoelen en gewone stoelen. Vol verbazing stap ik langzaam door de ruimte heen. De inrichting een aankleding zorgen voor een weldadige innerlijke rust.
Tegen de achterwand van de ruimte hebben ze een keukenblokje gemaakt met warm stromend water en een magnetron. Door mijn hoofd schieten diverse gedachten waaronder ‘had ik maar bapao’s’. Maar dat is het effect die de meeste magnetrons op mijn gedachten hebben.
Nonchalant en in gedachten verzonken leun ik tegen het aanrecht als mijn oog op een openstaande deur valt. Nieuwsgierig loop ik ernaartoe en kijk naar binnen. Een compleet baby verschooneiland lacht me toe. Een hoog meubel, met 3 ingebouwde baby verschoonplekken en prullenbakken. Er is maar één conclusie mogelijk. Alles wat ze ooit hebben beweerd over het kindvriendelijke Scandinavië is waar.
Welkom terug in Nederland
En dan is het twee weken later. De koffers zijn weer uitgepakt en de vakantie zit er bijna op. We zijn nog even mijn z’n allen de stad in. Ook hier gaat het verschoonritueel uiteraard gewoon door. Bij een warenhuis loop ik naar binnen en informeer naar de verschoonruimte. Zeker, die zit in het damestoilet.
Vol weemoed denk ik terug aan de familiekamer en de verschoonruimtes in Denemarken.
Fantastisch Rolf wat weer een grandioos verhaal!!!
Al met al na enig oponthoud dé geniale familie kamer gevonden met verschoonplek voor Evi in Denemarken !!!
Maar ja. Nu weer thuis. Hoe gaan jullie t híer weer aanpakken??
Enige optie: zorgen dat Evi heeeeel snel zindelijk wordt. Kost tijd geduld en werk. Tis zoals het is