Een aantal ovulatietesten, handen vol speciale ‘ik wil graag zwanger worden’ vitaminepillen en een uitgekiende planning waren er voor nodig maar het resultaat mocht er zijn. Twee streepjes. Het was 15 november 2019. De zwangerschapstest bevestigde dat de eerste belangrijke stap naar het ouderschap was gezet.
Nog even en dan zijn wij verantwoordelijk voor het leven van een mensje. En voor het in leven houden van dit mensje. En voor het enigszins fatsoenlijk opvoeden van dit mensje zodat ze de wereld een beetje mooier kan maken. Spannend? Eigenlijk niet. Onze hond is welopgevoed en heeft nu fluitend de leeftijd van 8 gehaald. De generale repetitie is dus een daverend succes.
Maar nu begint het echt. Na de twee streepjes volgde een hele rits te zetten vinkjes. Deze hoeveelheid vinkjes heeft blijkbaar een causaal verband met de hoeveelheid informatie die je tot je neemt. Hoe meer je leest, kijkt en hoort, hoe langer de af te vinken lijst wordt.
De vinkjes
De belangrijkste vinkjes in enigszins chronologische volgorde: Bevestiging baby na 10 weken. Check! Geslachtsbepaling na 16 week. Check! Roze verf kopen. Check! 20 weken echo. Check! NIPT test. Check! Plunderen van iedere babywinkel in het noorden van het land. Check!
Als man zijnde is dat ongeveer de verplichte vinkjes route. Bij alle overige optionele vinkjes moet je vooral je vriendin/ vrouw volgen. Dus ja, je zit met frisse tegenzin bij een zwangerschapscursus. En ja, je bent uren bezig met het maken van het perfecte geboortekaartje. En ja, je gaat een mening hebben over een geboortepakje.
En als je alles op je lijst hebt afgevinkt kom je er achter dat het belangrijkste vinkje nog mist. De geboorte. Is dat spannend? Nu zeg ik heel stoer van niet. Maar als de kleine meid zich eenmaal aandient weet ik zeker dat het zweet over mijn rug loopt en mijn hartslag waarden aangeeft die doen vermoeden dat ik ongetraind op een bakfiets met twee lekke banden de Alpe d’Huez op fiets.
Samen kunnen we het
Maar ik weet ook zeker dat we het kunnen. Samen. En ik kan niet wachten om mijn kleine meid voor het eerst te zien, vast te houden en op slag verliefd te worden. En op dat moment weet ik dat er een oneindige lijst volgt met vinkjes die gezet moeten worden.
En dat doe ik lachend. Alles voor haar.
Bovenstaand stuk is eerder als Vinkjes gepubliceerd op de website Vaders Aanwezig. Dit is natuurlijk het startpunt voor mijn vaderschap geweest, dus daarom deel ik het hier ook graag.
