Bal, bal! De laatste keer dat ik dit hoorde was in de 4e reserveklasse van het zondagvoetbal. Meestal was je in zulke gevallen net doormidden gezaagd door een iets te dikke vedette op witte voetbalschoenen met zijn kousen opgetrokken tot ver over de knieën. Zo’n type die twee keer mocht meetrainen met het eerste en daarom dacht dat hij de Christiano Ronaldo uit de polder was. Zulke mensen riepen steevast ‘bal, bal’ om de scheidsrechter ervan te overtuigen dat de bal werd gespeeld en mijn dubbele beenbreuk een ongelukkige samenloop van omstandigheden was.
Woorden zonder woordenschat
Maar nu was het woensdagmiddag en bovendien voetbal ik al jaren niet meer. Nieuwsgierig kijk ik wie dan in vredesnaam het gore lef heeft om mijn rust te verstoren met dit asociale getetter. Al snel zie ik De Dame staan. Haar vingertje wijst gedecideerd naar een punt aan de andere kant van de tafel. Ik doe een paar snelle passen naar voren en ga naast haar staan om de weg van haar vinger te volgen. Uiteindelijk kom ik uit bij de fruitschaal. En dan valt het kwartje. Ze roept helemaal geen ‘bal, bal’. Nee! Vanwege het spraakgebrek dat gewoon is bij peuters van 1,5 jaar oud heb ik het compleet verkeerd begrepen. Ze wil graag een appel. Of misschien wil ze wel twee en roept ze daarom ’appel, appel’.
Gezond bezig
Trots op de gezonde eetgewoonten van De Dame loop ik naar de fruitschaal en geeft haar een fris uitziend appeltje. Een kinderhand is snel gevuld en lachend rent ze met haar net verworven aanwinst naar de woonkamer. En dan hoor ik ineens weer die woorden. En terwijl ze die uitspreekt slingert ze de appel door de kamer om er vervolgens met gezwinde spoed achteraan te rennen en de nog stuiterende appel te controleren met de onderkant van haar voet.
En dan valt het kwartje pas echt en probeer ik haar uit te leggen dat een bal rond is, maar dat niet alle ronde dingen een bal zijn. Mijn uitleg dringt niet echt tot haar door. Want terwijl ik druk aan het oreren ben zie ik De Dame letterlijk afdwalen. Ze pakt haar Winnie de Poeh bal en, terwijl haar blik naar buiten is gericht, zet ze haar tanden erin.
Ik bak voor de zekerheid wat gehaktballen, zit ik altijd goed.
