Lang geleden had ik een vrij duidelijke mening over bakfietsen. En dan niet de bakfietsen die worden gebruikt door de bezorgdienst van Coolblue, de lokale zorgboerderij of een rondtrekkend hondencircus.
Nee, ik had een mening over bakfietsouders / bakfietsverzorgers. De laatste categorie had naast de zorg voor de bakfiets trouwens ook vaak de zorg over kinderen. In sommige gevallen waren dit niet de mensen waaruit het kind geboren was. Terwijl mensen waaruit het kind wel geboren is, natuurlijk ook verzorgers zijn. Maar die hebben niet altijd een bakfiets. Afijn, ik had een negatieve associatie bij mensen de kinderen vervoerden in een bakfiets. Een complete volksstam die over het algemeen denkt dat ze ‘King of the Road zijn’. Overal tussendoor jakkeren met hun enorme gevaarte, in gaten duiken die er niet zijn en meer dan eens dubbel parkeren bij de Jumbo Supermarkten.
Nieuw inzicht
Maar het kan verkeren. Net als ik mijn mening over elektrische fietsen 180 graden heb bijgesteld na de aanschaf van een elektrische fiets, gebeurde ditzelfde na de aanschaf van onze eigen bakfiets. Wel eentje op Marktplaats, want we hadden niet even 3000 euro liggen voor een nieuwe. Maar wat een machtig apparaat. Schitterend! We hoorden er helemaal bij. Net als motorijders hun ‘collega’s’ groeten stak ik een voorzichtige hand op naar de iedere bakfietser die ik tegen kwam.
Onze zoon en dochter zaten voorin te shinen en wat waren we gelukkig! Neus in de wind, zon op het bolletje en gaan. We konden de wereld aan.
Start van de problemen met Babboe
Helaas was dit van korte duur. Wij zijn één van de ongelukkigen die in het bezit zijn van Babboe bakfietsen. Sinds begin dit jaar worden we op straat nageroepen. ‘Kijk maar uit dat ie niet doormidden breekt!’, ‘He, dat is geen bakfiets maar een krakfiets’ en ‘Straks heb je twee éénwielers!”.
Babboe besefte inmiddels ook dat een doormidden brekende bakfiets verre van ideaal is. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) deelde dit briljante inzicht en Babboe moest stoppen met de verkoop van bakfietsen. Verder kwam er een verbod voor het gebruik op de openbare weg. Het voorlopige einde van ons bakfietsavontuur.
Wachten. Lang wachten.
De bakfiets staat nu werkloos in de schuur te verpieteren en houdt dit al ruim 4 maanden verplicht vol. Babboe heeft inmiddels een herstelplan, maar omdat wij onze bakfiets tweedehands hebben gekocht biedt dit voor ons waarschijnlijk geen oplossing. Met een beetje geluk krijgen we een voucher voor de aankoop van een nieuwe Babboe. Maar wij willen geen nieuwe Babboe. Dit zou betekenen dat we veel geld moeten bijleggen voor een fiets waarin we eigenlijk geen vertrouwen meer in hebben.
Voorlopig reageert Babboe trouwens niet. Dus we wachten en pompen af en toe de bandjes op. Van bakfiets naar bak ellende.
Pingback: Zonnebrandcrème Met Een Snufje Midlifecrisis | Het Leven Van Een Vader