Met een slok lauwe koffie spoel ik de laatste hap van mijn broodje weg. Deze ziekenhuismaaltijd zit ook weer waar die hoort. Met de magen gevuld zoeken we alle spulletjes bij elkaar en maken ons klaar om na de bevalling voor de eerste keer als echt gezin naar huis te gaan.
Naar huis
De kersverse moeder wordt in een rolstoel gezet en de Maxi-Cosi vindt een mooi plaatsje bij haar op schoot. Voorzichtig schud ik mijn benen nog even los en daar gaan we. Eenmaal buiten blijkt het hele terrein van het ziekenhuis bezaaid met blindengeleidestroken. Totdat ik met een net bevallen vrouw over deze stroken hobbelde was me dit nog nooit opgevallen. Met een van pijn vertrokken gezicht komen we aan bij de auto, laden alles en iedereen in en zetten koers naar huis.
Als we onze straat inrijden zien we de auto van de kraamhulp al staan. Heel fijn om meteen te weten dat je er niet alleen voor staat. Wasjes worden gedraaid, eten wordt gemaakt en wij als kersverse ouders proberen kort te slapen. Aan het einde van de middag zit de eerste dienst van de kraamhulp erop en zijn wij voor het eerst helemaal alleen als gezin. Even rust en genieten van elkaars aanwezigheid. Maar aan deze rust komt abrupt een einde als onze uitgeleende hond weer thuis komt van zijn logeerpartijtje.
Kritische medebewoner
De hond laat in woord en gebaar weten dat hij het niet eens is met de reeds uitgevoerde gezinsuitbreiding. Mijn verwijt dat hij redelijk laat is met zijn bezwaren is aan dovemansoren gericht. Na enige discussie besluiten wij de dag vroeg af te sluiten en naar bed te gaan. De hond gaat naar de bijkeuken en wij gaan naar boven. Het duurt echter niet lang of onze kleine meid zet het onbedaarlijk hard op een krijsen. Dit is voor de hond het signaal om al blaffend te beginnen met de verbouwing van de bijkeuken.
De eerste nacht
Wij hebben geen flauw idee hoe alles werkt in deze eerste nacht thuis met een baby en slaaptekort helpt niet met het logisch ordenen van gedachten. Ineens lijkt het heel logisch om met een krijsende baby naar beneden te gaan om hier de nacht door te brengen. We maken van dekens en kussens in de woonkamer een soort minicamping. De borstvoeding is nog niet goed op gang gekomen en we komen er snel achter dat honger niet vreugdeverhogend werkt voor een baby. De hond is inmiddels begonnen met het demonteren van de deurkozijnen en scheldt ons tegelijkertijd de huid vol.
Langzaam kruipt deze eerste nacht voorbij. Ineens vallen er zonnestralen op het geïmproviseerde campingterrein. We zijn nog nooit zo blij geweest met een zonsopkomst. Vraag niet hoe, maar we hebben de eerste nacht overleefd.
En dan komen net nog vele nachten, en ongetwijfeld nog vele slapeloze. Succes!
Dankjewel! Uiteindelijk komt het allemaal goed. 🙂
Ik wens jullie heel veel geluk toe met jullie baby!
Heel veel geluk en sterkte tegelijk. Ik herinner me de eerste periode nog goed, heftig! Geniet er maar van, want ze worden zo snel groot.
Om te beginnen: wat heb je dit leuk geschreven. Ik kan begrijpen dat de eerste nacht enorm spannend is. Heel veel geluk met jullie wondertje!
Dankjewel!
Veel geluk en sterkte maar ook plezier! Denk dat je hier later wel anders op terugkijkt en wie weet het zelfs mist 😉
Veel geluk samen! De eerste nacht vond ik met onze zoon ook zo spannend, aangezien wij ook voor het eerst ouders werden. Maar uiteindelijk went alles en is het echt leuk.
Leuk geschreven en zo herkenbaar. En weet je, de nachten blijven soms gebroken, ook als je baby straks een tiener is die gaat stappen en niet op de afgesproken tijd thuiskomt. Als dan ’s morgens de zon opkomt en je hoort de sleutel in de voordeur, dan weet je dat je kind weer veilig thuis is.
Dochters van Marco Borsato bevat toch wel een kern van waarheid. 😉
Die weet ik ook nog heel goed. Doooodeng!