Het is het allergrootste cliché die je maar kunt bedenken, maar daarom is deze het meest waar van allemaal. Het ene moment doe je de positieve zwangerschapstest. Dat wil zeggen dat ik op de hoogte werd gebracht ván de positieve zwangerschapstest. Zelf heb ik geen test gedaan. Wel coronatesten maar die waren allemaal negatief. Maar om niet verder af te dwalen, het is dus waar. Ze worden zo verdomd snel groot.
Buitenspeelweer
Het is relatief mooi Nederlands weer. Dat betekent dat het een klein beetje miezert en de gevoelstemperatuur ongeveer vijf graden Celsius bedraagt. Ideaal weer om lekker naar buiten te gaan. Gelukkig zijn wij gezegend met een enorm buitenkind. Even daarvoor terwijl ik door het raam naar buiten kijk en de inschatting maak of buitenspelen tot de verstandige keuzes behoort, komt De Dame er enthousiast aanrennen met haar kleine roze laarsjes.
Snel doe ik haar laarsjes en skipak aan en zet haar muts op. Vervolgens doe ik mijn jas aan en zet ik De Dame haar muts op. Bij de achterdeur heb ik vanwege mijn oplopende leeftijd moeite om mijn schoenen aan te krijgen. Als ik deze eenmaal aan heb doe ik De Dame haar muts op en gaan we naar buiten.
Kinderfietsen
De Dame is helemaal gek op fietsen. Eerst liet ze zich elektrisch rondfietsen en wuifde ze quasi nonchalant richting voorbijgangers, maar tegenwoordig kan ze zelf fietsen. Dat wil zeggen, ze kan net genoeg met haar teentjes bij de grond om met haar loopfiets vooruit te komen.
Met de loopfiets in mijn linkerhand en de kleine vingertjes van De Dame verstrengeld in mijn rechterhand lopen we de straat op. Haar driewielloopfiets zet ik op de grond en ik hijs De Dame in het zadel. In woord en gebaar wordt mij duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling is.
Voorzichtig til ik haar weer van het zadel en zet haar naast haar fietsje op de grond. Ze klautert zelf op het zadel en we zijn klaar om te gaan. Mijn verwachtingen zijn laag gespannen. Hoe snel kan iemand die nauwelijks met haar voetjes bij de grond kan nou helemaal gaan. Eerst zet haar rechtervoet zich af en daarna haar linkervoet. Mijn gedachten dwalen inmiddels af en mijn hart vervuld zich met trots. De Dame. Zo klein maar ook al zo groot.
Fietsen gaat fout
Terwijl even later de realiteitszin weer binnenkomt zie ik De Dame met ongecontroleerd en met een enorme vaart de oprit oprijden. Blijkbaar heeft ze de tweede versnelling gevonden, heeft ze wind mee en loopt onze oprit plots bergafwaarts. Twee meter verder is de snelheid er ineens uit. Haar voorwiel blijft staan tegen een opstaande steen en De Dame wordt gelanceerd in de tuin van de buurvrouw.
Als snel hoor ik iemand onbedaarlijk lachen. De Dame richt haar hoofd op en ik zie de mooiste lach die je je maar kan voorstellen. Ze krabbelt overeind en stapt weer dapper richting haar fiets. Ineens stopt ze. Ze lijkt te twijfelen. Dan kijkt ze naar beneden. Haar handen volgen haar blik naar beneden en ze pakt een hand vol modder en steekt dit in haar mond.
Zo. Klaar voor nog een rondje fietsen.
