De komst van onze kleine heeft huistechnisch een duidelijk gevolg gehad. Het is overal ineens een stuk voller met babyspullen. Voor de bevalling hebben we natuurlijk de nodige babywinkels geplunderd en hebben we door de pakketbezorger een slijtspoor in ons tuinpad.
Gevoelig voor verleiding
Verleidingen. Ik geef maar meteen toe dat ik daar enorm gevoelig voor ben. TellSell staat standaard geblokkeerd op mijn televisie omdat ik anders iedere week een AbKing Pro, NicerDicer of Copperline Wondercooker koop. Ook in de supermarkt ligt dit gevaar op de loer. Natuurlijk weet ik dat je beïnvloed wordt om die kassakoopjes mee te pakken. Maar als ik afwasmiddel nodig heb kom ik toch thuis met markeerstiften, fietsverlichting en beltegoed van Lebara. Zelf heb ik trouwens Vodafone.
Dit gedrag heb ik tijdens mijn recent verkregen vaderschap doorgetrokken. Dit komt deels doordat ik de ruggengraat van een mossel heb, maar ook omdat alles (maar dan ook echt alles) voor baby’s enorm schattig en leuk is. Door alle babyspullen lijkt ons huis bij vlagen op de showroom van de Prénatal.
Het gebruik van babyspullen in de praktijk
Ineens klinkt er een luide gaap vanuit de wipstoel. Mijn inmiddels getraind oog ziet dat de kleine meid in haar oogjes begint te wrijven. Een duidelijk teken van vermoeidheid. We hijsen haar in de net gekochte Puckababy slaapzak. Vervolgens worden we geconfronteerd met de gevolgen van onze onbedwingbare koopdrang. Een hoofd vol met vragen.
Ze moet slapen. Maar waar?
De kleine moet nu echt gaan slapen. Ik kijk in het rond en zie het babynestje uitnodigend op de hocker staan. Ik maak oogcontact met mijn meisje en knik richting het babynestje. Een bedenkelijke blik volgt. We draaien samen door naar de wandelwagen, het babyhuisje en de box. Bij de box worden haar ogen groter. Dat snap ik volkomen, de box is voorzien van een heerlijk matras en boxkleed. Voorzichtig probeer ik haar neer te leggen. Op het moment dat haar rugje langzaam wegzakt in de goddelijke zachtheid zie ik twijfel. We zijn nog niet klaar!
Met de kleine in mijn armen loop ik naar naar boven. De co-sleeper ziet er uitnodigend uit. Maar ook hier meen ik een blik van afkeuring te bespeuren. Dan komen we uiteindelijk op haar eigen kamertje. Ik loop richting haar bed en inmiddels ligt ze heerlijk in mijn armen te knorren. De gekochte spullen staan er werkeloos bij.
Weer wakker
Na een lekker dutje wordt de kleine langzaam weer wakker. Dit in tegenstelling tot mijn arm, die slaapt nog steeds. De kleine dame is toe aan het speelkwartier. En ook hier steekt keuzestress de kop op. Wordt het de baby-gym, een boekje, haar knuffel of de rammelaar? Diep van binnen weet ik dat dit ook een kansloze missie is. Ondanks dat de complete voorraad babyvermaak binnen handbereik is, gaat haar voorkeur uiteindelijk meestal uit naar spelen met haar eigen voeten.
Alles is te koop, maar deze onbetaalbare momenten zijn het meest waardevol.
Geweldig herkenbaar! Onze kleine dame speelt het liefste met pakjes toetenpoetsers.. waarom ik nog speelgoed voor haar haal is mij een raadsel!
Raar is dat hè! En toch blijf je het kopen…
Leuk stukje! Ik ga dit binnenkort allemaal weer meemaken, omdat ik net voor de eerste keer oma ben geworden. Volgende week voor het eerst de hele dag oppassen, omdat mama ook weer aan het werk gaat. Vind het best wel weer spannend!
Leuk zeg! Gefeliciteerd!! Ben ook benieuwd of het als oma echt anders is.
Heel treffend geschreven! De commercie stort zich graag op jonge ouders. Gelukkig winnen de onbetaalbare momenten het van alle musthaves.
Het is inderdaad eigenlijk een schaamteloze handel. Maar zolang de onbetaalbare momenten blijven komen, hoor je mij niet klagen.
Heel leuk geschreven zeg! En heel herkenbaar… gelukkig had ik het bij de 2e beter in de hand dan bij de 1e 😉
Dankjewel! Ook daar zal wel een leercurve inzitten.;-)
hulde voor je prachtige slotzin! en de rest heb ik met een grote grijns gelezen. Hilarisch ( en sterkte met de slapende arm)
Dank je en nogmaals dank je! 😉
Mooi geschreven. Heel veel plezier met de kleine meid.
Dank je! Komt vast helemaal goed!
Het probleem van alles kopen, is dat je het de visite ook moeilijk maakt 😉 Mijn vriendin heeft 3 kleintjes, maar met de verjaardagen zegt zij steevast: ‘Liever geen speelgoed, ze hebben al zoveel.’ En al gaat het om de onbetaalbare momenten, op een verjaardag zonder cadeautje aankomen, is voor de kleine beslist geen feest 😉 Mooie column!
Helemaal mee eens! Maar doseren is zo lastig helaas! 🙂