Na weken van guur weer is het zo begin juni ineens heerlijk toeven in de achtertuin. De klimaatverandering moest even lekker op gang komen maar nu slaat de warmte toe. En we hebben geluk want De Dame is gek op de zomer. Ze is trouwens ook gek op de winter, lente en herfst. Maar ook zeker op de zomer.
Dressed to impress
Met een strohoed op haar kleine koppie en haar voetjes gestoken in hippe sandalen is ze met haar zonnebril op haar neusje volle bak aan het genieten van de zon. Terwijl ze quasi- nonchalant tegen haar zandbak leunt ontsnapt er een diepe zucht. Dit is het moment waarop ze beseft dat er iets mist.
Met volle overtuiging draait ze zich om en snelt met haar kleine beentjes in mijn richting. Ze stormt mijn persoonlijke ruimte binnen en terwijl haar vinger omhoog gaat roept ze IJS IJS. Gegeven de omstandigheden ga ik er gemakshalve vanuit dat ze op zoek is naar verkoeling en niet naar een verhandeling over de meervoudsvorm van ei.
Ijstijd
We zetten hand-in-hand richting naar de vriezer. Zoals iedereen weet zijn perenijsjes de beste keuze bij oplopende temperaturen en we hebben dan ook standaard een perenijsjes noodpakket in de vriezer liggen.
Ik scheur het papiertje van het perenijsje en overhandig deze aan De Dame. Zo trots als een pauw loopt ze eerst een rondje door de tuin om haar nieuwe aanwinst te tonen aan de klimop, twee verbaasde huismussen en de glijbaan. Dan is het tijd voor verkoeling. Vol overgave werkt ze de eerste happen van haar ijsje naar binnen. Waarbij ik meteen blij ben dat ze niet de gevoelige tanden en brain-freeze gevoeligheid van haar vader heeft geërfd.
Focus!
Helaas (of misschien gelukkig) heeft ze wel de concentratiespanne van haar vader en is ze na drie happen afgeleid doordat haar oog op haar harkje valt. Ze legt het ijsje in het gazon en gaat rustig de tuin aanharken. Moe van het werken is het weer tijd voor verkoeling. Ze draait zich om en loopt richting de plek in het gras waar ze haar ijsje heeft neergelegd.
Verbaasd kijkt ze in het rond. Haar ijsje is nergens te bekennen. Teleurgesteld pakt ze het lege stokje uit het gras en komt in mijn richting rennen. Glimlachend pak ik haar hand en samen lopen we weer naar de vriezer.
Gelukkig hebben we perenijsje genoeg.
