De mandarijn en de olifant in de kamer

Ooit wordt De Dame wereldrecordhouder mandarijnen eten, dat weet ik zeker. Het is rond elven op deze mooie woensdag en inmiddels heeft De Dame al drie mandarijnen op. Vol enthousiasme zet ze haar tanden in mandarijn nummer vier. Dan hoor ik een stemmetje in mijn hoofd. Heel zacht vertelt dit stemmetje dat ik moet ingrijpen. Na enig intern beraad besluit ik inderdaad dat ingrijpen noodzakelijk is en dat ze mandarijn nummer vier niet met schil mag opeten terwijl deze nog in het netje zit. Gevarieerde voeding is belangrijk, maar je kan ook overdrijven.

Daadkrachtig pak ik de mandarijn af en incasseer een lichte woede-uitbarsting. De mandarijn gaat mee naar de keuken om van zijn jasje te worden ontdaan. Dit doe ik op dusdanig rustig tempo dat De Dame inmiddels is afgekoeld. Met rustige stapjes hobbelt ze richting haar speelgoedkist. Het lijkt of ze loopt op het ritme van een in haar hoofd klinkend pompiedompiedom.

VTech ZoomiZooz Spring & Speel olifant met aapje zonder mandarijn

Ze werpt een kritische blik in haar speelgoedkist en na een uitgebreide selectieprocedure valt de keuze op, ik verzin dit niet, de ZoomiZooz Spring & Speel olifant.

Mandarijnen mantra

De schil gaat verbazingwekkend makkelijk van de mandarijn af. Dat is altijd fijn. Soms heb je van de gallige rot mandarijnen die heel erg gehecht zijn aan hun schil en weigeren hier afstand van te doen. Maar deze niet. Dan is het pellen van een mandarijn een hele rustgevende bezigheid. Zwevend op mijn mandarijnen mantra schrik ik mijzelf ineens de pestpleuris. Een doffe dreun klinkt uit de woonkamer. Maar niet vanuit de hoek waar De Dame bivakkeert.

Is het een aardbeving, zijn het krakende vloerdelen of woont er stiekem iemand in onze kelder en stootte hij vanwege de beperkte ruimte zijn hoofd? Het kan allemaal en dus ga ik eens kijken. Uitvoerig bestudeer ik de hoek waar het geluid vandaan komt, maar de bron van het geluid kan ik niet vinden. Streep eronder en terug naar de mandarijn.

Daar kom ik goed weg

Afgepeld en in een bakje overhandig ik de mandarijn weer aan De Dame. Als een ware connaisseur bestudeert ze ieder partje waarna deze onder begeleiding van een goedkeurend knikje in haar mond verdwijnt. Als ze klaar is met eten wil ze weer spelen. Jaloers op dit overzichtelijke leven kijk ik hoe ze het aapje zoekt die op de rug van de olifant hoort. Al snel heeft ze hem gevonden en hobbelt ze richting olifant en plaats het aapje op zijn rug.

En dan gaat het snel. De handleiding die bij dit speelgoed hoort is niet gelezen. Het hendeltje waarmee het aapje wordt gelanceerd richting een mandje op de slurf van de olifant wordt compleet genegeerd. Met een ferme greep wordt de olifant vastgepakt en voordat ik het doorheb zoeft de complete olifant vlak langs mijn hoofd om met een doffe dreun te landen tegen de tuindeur.

Leermomenten

We kunnen stellen dat het een leerzame ochtend is geworden. Uiteindelijk kunnen we een aantal dingen concluderen:
– Er woont waarschijnlijk niemand in onze kelder;
– De dood ligt overal op de loer;
– Olifanten kunnen heel gevaarlijk zijn;
– De Dame speelt vanaf nu alleen nog maar met knuffels.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *